Page 12 - LOCH UDAWANEJ NIEWIEDZY. Polityczność Policji, CBA i prokuratury.

i encyklopediach polsko- i obcojęzycznych. Wielokrotnie były to ujęcia zaadoptowane z jednych pozycji do innych. Problematyczne okazało się także ustalenie etymologii tego pojęcia, toteż z uwagi na sprzeczne podejścia do tego zagadnienia na gruncie filozofii polityki świadomie i celowo pominięto w pracy ten aspekt.
Istotne jest także zaznaczenie, iż punktem wyjścia dla zrozumienia kwestii politycz- ności i upolitycznienia Policji, Centralnego Biura Antykorupcyjnego i prokuratury było odniesienie do samej kategorii polityczności ujętej w myśli polityczno-prawnej. Próba uchwycenia znaczenia tego pojęcia przyczyniła się do podjęcia refleksji filozo- ficznej, zawężonej w sposób zamierzony do wybranych koncepcji ery nowoczesności i ponowoczesności, zaprezentowanych przez pryzmat poszczególnych filozofów XX wieku. Pominięto więc niektórych reprezentantów i ich koncepcje, co wynikało nie tylko z zakreślonego pola badawczego, ale także założeń koncepcyjnych. Celem nie było bowiem ukazanie ewolucji pojęcia „polityczność” w myśli polityczno-prawnej, lecz ustanowienie tła dla wielopłaszczyznowej analizy. Nieocenione w tym zakresie okazały się zwłaszcza dwie pozycje: Koncepcje polityki pod redakcją Włodzimierza Wesołowskiego oraz Granice polityczności autorstwa Pawła Dybla i Szymona Wróbla. W sformułowaniu zaś definicji apolityczności, (meta)polityczności, niepolityczności i upolitycznienia szczególną rolę przypisuję tekstom autorstwa profesora Mirosława Karwata: Polityka i apolityczność, Outsiderskie odmiany apolityczności, Polityczność i upo- litycznienie. Metodologiczne ramy analizy, Polityka rzeczowa, stronnicza i metapolityka.
Warto również wspomnieć, iż tłumaczenia na język polski anglojęzycznych tek- stów, uwzględnionych w niniejszej pracy w formie cytatów, mają charakter autorski. Czytelnik zapewne ucieszy się, gdy w tym miejscu przybliżę strukturę dzieła. Książka składa się z trzech rozdziałów, podzielonych odpowiednio na podrozdziały. Rozdział I uwzględnia zaprezentowanie i omówienie definicji słowa „apolityczność” istniejących na gruncie nauki o polityce i nauk prawnych. Dokonano konfrontacji między stereotypowym i obiegowym zastosowaniem tego terminu w odniesieniu do funkcjonariuszy Policji, Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz prokuratorów
a pojęciami występującymi w prawodawstwie polskim. Rozdział II zawiera analizę filozoficzno-ontologiczną kategorii polityczności na
gruncie myśli polityczno-prawnej okresu nowoczesności i ponowoczesności w oparciu o koncepcje wybranych filozofów XX wieku. Przedstawiono problematykę polityczności egzystencji ludzkiej, stosunków społecznych i dążeń ludzkich – kwestii pierwotnych względem polityczności jako formy uwikłania lub zaangażowania osób, inicjujących upolitycznianie i upolitycznienie wybranych instytucji. Każdy podrozdział traktuje o różnych odcieniach polityczności i zawiera idee kilku myślicieli, co jest zabiegiem zamierzonym, mającym na celu pokazanie, jak zróżnicowanym i wielowymiarowym jest ona zjawiskiem. Warto podkreślić, iż zgadzając się z poprawnością założenia profesora Mirosława Karwata, przyjęto stanowisko, „że to raczej określenie „co jest polityczne”
10